दिल्या घेतल्या वचनाची...!!!

     एक जोडप पाहिलय, सहवासाचे ५०-५५ वर्ष पुर्ण केलेल.
तारुण्यात घऱट्यच्या काड्या जमवत उन्हात रापलेल.
तर पोरांच्या सावलीत उतावयात हसत खेळत पहुडलेल.
चिंता वाटावी म्हणाव अस कुठेही काही नव्हतं.

  पण आज सकाळी एक भानगड़ झाली. त्यांच्या हाती लागल एक पार्सल, उघडून ठेवलेल. लाल काळ्या कागदानी बांधलेल आणि चॉकलेट न रिबिन्स नी सजवलेल. शिष्टाचाराचे नियम गुंडाळले आणि त्यांनी त्यात डोकावून पाहिल. पार्सल होत नातीच, लवकरच बदलणाऱ्या मधल्या नावाकडून आलेल. तिन पण न संकोचता आणि खुशित दाखवला ड्रेस, फ़ोटो कोलाज च ग्रीटिंग, सोबत पार्सल मधे टिकेल असा artificial गुलाब असावा.
हे सम्पतय न सम्पतय तोच नातू ही आला थोड्याश्या घाईत.
आज ऑफिस मधे पार्टी आहे. ड्रेस कोड असा आहे. आपल्याला सालसा करायच्या आहे. Etc etc etc.
त्यांनी वाचल होत सकाळीच पेपर मधे आज valetine day आहे. पण त्याचा अवाका इतका मोठा आहे हे तिसऱ्या पिढिकडून कळल होत.
     आता मात्र ते खुप नाराज झाले.  गूढ़ विचारात जाऊन आले. आजी च्या बाजूला ते शांत पणे जाऊन बसले. शब्द जोड़ले २ मिनिट आणि मग बोलते झाले.

"५०-५५ वर्ष झाली नाही ना लग्नाला आपल्या..?"

"हे ५३ व हो. वर्ष तितक आठवत. तारखांच कौतुक थोड़ी होत आपल्या वेळी"

थोडेसे हसत " ते खरच म्हणा. पण तरी मला आज एक प्रश्न पडलाय. पण कदाचित तू हसशील म्हणून गप्प होतो"

" प्रेमाच माप काकण भर ही कमी नाहिय दोघांच. पण व्यक्त करण्यात कुठे कमी पडलो का आपण? हाच ना प्रश्न?" टप्पा पडायच्या आतच आजीनी उचलून सिक्स मारला होता.

"मला जे सांगता येत नव्हत ते नेमकया शब्दात कस मांडलस? मुळात कळल कस?"

"५३ व. वर्ष आहे म्हणल. स्वतः ओळखत नसाल तितक ओळखून आहे तुम्हाला. एकेक वस्तु पाहताना त्या आपल्यात शोधायचा बालिश पणा तुम्हीच करू शकता."

"असेल तस. पण साधारण खीसा आणि लोक काय म्हणतिल मधे खुप काही राहून गेल."

"वय दिसतय आता बहुतेक. विचार करा थोडा. अहो मला मोगर्याचा वास आवडतो. अत्तरापासून धूप पर्यन्त सगळ मोगरा आणाायचा तुम्ही. नको म्हणायची वेळ आली. काही रुपये वाचायची बोम्ब होती त्यात arrears मधून काढलेली पैठणी पाहा आतल्या कपाटातली. अजुन कोणाला हात नाही लाउ दिलाय. आणि तुम्ही या गुलाबानी न ड्रेस नी चिंतित झालात."

"खरच की. आणी टिफ़िन देताना. त्यात येणाऱ्या चिठ्या तर कमाल. Dr नी गोळी बदललीय. नीट पाहुन घ्या. येताना हे आणा ते आणा. आज उपवास आहे. चुकुन पान शेप नका खाऊ फ़राळा नंतर. ही काळजी च्या चिठ्या सुद्धा मला greetings पेक्षा कमी नाही बर का. हा हा हा"

प्रश्न राहिला व्यक्त होण्याचा. तुमचे टोळ भैरव मित्र कंपनी नी आग्रह केल्यावर तुम्ही म्हणलेल ते एक गाण मला आयुष्यभर पुरेल-
"दिल्या घेतल्या वचनाची शपथ तुला आहे." दोघ गुणगुणले

"आता सांगा आपण कुठे व्यक्त होताना कमी पडलो. यांची अजुन सुरवात आहे. आपल लोणच ५० वर्ष मुरलय."

"खरय आता जरा बर वाटतंय. मला माझ्या पेक्षा जास्त चांगल हैंडल करणारी तू कुठे सापडली देव जाणे."
चला मी जरा सराव करावा म्हणतो आता."

"कसला..?"

"पोरिच्या लग्नात तुला दूसर गाण ऐकवतो. हम भी कुछ कम नही दाखवतो ना."

सकाळ पासून अये मेरी जोहरा जबी चे सुर घरात कुजबुजत आहेत. ते असेच राहतील काही दिवस बहुधा.

©प्रसन्न कुलकर्णी [PK]

Comments

Popular Post

रामाच्या निमित्ताने काहीस

वारी १ : यत्र योगेश्वरः कृष्णो...!!

सावली माडगूळकरांची...!!