मन करा रे प्रसन्न

       आपल्याकड़े माणूस कोणत्याही पातळी चा असो. मग ते पदवीधर, नोकरदार, व्यावसायिक, विद्यार्थी, कलाकार, तांत्रिक, संशोधक अगदी मग दाढ़ी करणारा, पंक्चर वाला, भाजीवाला त्याही पुढे जाऊन काही येत असो किंवा नसो पण राजकारण सगळ्यांचा आवडता विषय. जो माणूस घरी जाऊन बायको च्या हातात रिमोट पाहुन बातम्या बघायचा प्लान cancel करतो तो विरोध पक्ष आक्रमक हवा म्हणून अक्कल झाड़तो आणि ज्याच M3 निघायची मारामार ते बजेट मुळे देशावर कर्ज वाढल याच गणित पाजत असतो.         अशा या राजकारण प्रेमी देशामधे कित्येक राजकारणी आले, येतील आणि जातील पण आपल्या नेहमीच्या राजकारणासोबत वेगळ्या गुणा मूळ काही लोक छाप पाडुन जातात मग त्या पक्षाची भूमिका पटेल न पटेल पण तो माणूस मन जिंकून जातो. माझ्या यादिमधे रोखठोक बाळासाहेब ठाकरे, वक्ता राज ठाकरे, अफाट जनसम्पर्क विलासराव देशमुख, दूरगामी प्रमोद महाजन, प्रणव मुखर्जी , मुंडे साहेब हे सगळे पक्षाचे आहेत पण यांनी सगळ्यांच प्रेम कमवल. असाच एक माणूस ज्याने राजकारण सुद्धा कविते इतकेच अलंकारिक केल आणि नेतृत्वाचा पाया रचला तो म्हणजे 'अटल बिहारी वाजपेयी'.         ‎यांच्या विषयी मी काही

Change is Permanent-Timeline Reviews            काही वर्षापूर्वीची गोष्ट. माझ्या कड़े एक Key Chain होत, हुक असलेले. आणि एक पेन होत खटका दाबायच. दोन्ही गोष्टी फार यूनिक आणि महाग होत्या का तर अजिबात नाही. किम्मत दोन्हीची प्रत्येकी २०-२५ फक्त. पण कित्येक वर्ष त्या माझ्या कड़े होत्या. ते हुक च Key Chain पँट च्या लूप ला लावायच आणि पेन खिशाला. आणि आजुबाजुच्या लोकांना इतकी सवय झाली होती ते पाहुन. मग ते हरवायच ही नाही. मी कुठे इकडे तिकडे जरी ठेवल तरी ते माझ आहे म्हणून लोक मला आणून द्यायचे. तेव्हा माझी बहिण मला म्हणाली होती.          ‎ " तू इतका बोर आहेस माहिती का? पेन आणि Key Chain जपायची गोष्ट आहे का? नवीन नवीन ट्राय कराव. तुला जुन्या गोष्टी वापरायला काय आवडत?" "अस काही नाही. बदलेन कि कंटाळा आला की. पण आता उलट होत. १-२ महीने पुढे गेल आणि की स्वतःला च वाटत अरे अजुन आहे हे. बघू किती जात." मला वाटलच तिला हे बोर वाटेल पण नंतर ती जे बोलली ते मला विचार करायला लाऊन गेल. ती म्हणे- "Actullay मला आवडलय हे. मला पण माझी एखादी अशी वस्तु personalise करायचीय. त्या वस्तु साध्या